Voorkomen van een spoedverhuizing

Blog van Peter van Wolferen

Ik zit bij een overleg met ouders en de teamleider. Die teamleider heeft zojuist verteld dat hun dochter naar een andere woonplek moet: ‘We hebben andere plannen voor de invulling van de zorg. We gaan voor betere zorg en daarom concentreren wij die op een andere plek. We hadden u hier misschien wat eerder in mee moeten nemen, we zijn dat helaas vergeten.’ Dan veegt moeder een traan van haar wang terwijl ze zegt: ‘Ze is toch geen pak suiker?’

Een tijdje terug kregen ouders van een medewerker de vraag wanneer zij bij de nieuwe woning gingen kijken. ‘Hoezo, nieuwe woonplek, waarom?’ En toen viel het gesprek stil. De medewerker zei alleen nog dat ze een afspraak bij de teamleider konden maken. Ouders maakten zich zorgen en vroegen of ik bij het gesprek wil zijn.

Ontluisterend, denk ik, als ik hoor wat er gezegd wordt. Zonder informatie naar ouders blijkt dat er al anderhalf jaar geleden een plan is gemaakt. De afdeling wordt gesloten voor de huidige bewoners. Zij hebben te veel zorg nodig, dat is gemakkelijker te regelen als zij geclusterd wonen. De gedragsdeskundige heeft al bepaald op welke groep dochter terecht kan. Of ouders even willen tekenen bij het kruisje.

Nee, dat willen ouders niet. De huidige woning is een aantal malen aangepast aan de eisen die voor hun kind nodig waren. En eindelijk, na jaren gedoe, is er een prettige woning en loopt de zorg goed. Dat willen ze nu niet zomaar opgeven. Grote kans dat het tijden kost voor dochter weer dezelfde zorg heeft.

Buiten overleggen we verder wat er nu mogelijk is.
Eerst maar eens alle informatie opvragen en kijken wat we daarmee kunnen. Aan de hand daarvan hebben we een aantal gesprekken gehad over wat de ouders willen en wat de instelling kan bieden. Tijdens de gesprekken met ouders ben ik, op hun vraag, kritisch naar hun verlangens. In gesprekken met de ouders en instelling sta ik achter de ouders.

Gezamenlijk hebben we een klacht geschreven over de gang van zaken. Ik ga mee naar de hoorzitting van de klacht. En tussendoor bellen en mailen we. En we eten samen een gebakje als ouders op alle punten winnen.

Een jaar later is dochter nog op haar woonplek. Verhuisplannen zijn van tafel. Ik kom nog een keer langs om de zaak af te sluiten. En zie een stralend kind in haar eigen appartementje waar ze helemaal op haar plaats is.