Hoe zorg jij voor je kind als je er niet meer bent?

Blog van Juultje Holla

De piepjes van alle verschillende infuuspompen volgen elkaar in rap tempo op. “Oh, dit is nog niks”, zegt de dochter. “Je had de IC moeten zien.” In de afgelopen week kwamen via Whatsapp woorden binnen als ‘spoedoperatie’, daarna ‘tumoren’ en toen ‘uitzaaiïngen’. Ik ben al langer betrokken bij dit gezin. Nu heb ik plots te maken met een gezin in diepe crisis.

Moeder ligt versuft van de morfine in bed. Toch had ze erop gestaan dat ik boven kwam. In plaats van ‘even een handtekening halen’ van de dochter zit ik daarom nu bij haar op de kamer. Bijzonder hoe dicht bij je als cliëntondersteuner soms komt.

Zorgen over wie gaat er voor mijn kinderen zorgen

“Ik heb zo’n zorgen”, zegt ze. “Nee, niet over mezelf.” Het gaat over twee volwassen kinderen met het label verstandelijke beperking. De een is in deze heftige week gestopt met praten en eten. De ander durft het huis niet meer in zonder dat zijn moeder daar is. Wie moet er nu voor ze zorgen? Hoe moet het nu verder? “Wat als ik er straks niet meer ben?” Dit is de grootste nachtmerrie van elke moeder wiens kind niet op eigen benen kan staan.

Pilot Goed Leven Plan

Bij Cliëntondersteuning Plus werken we mee aan een pilot: Het Goed Leven Plan. Hoe kunnen we een goed leven waarborgen, ook als ouders er niet meer zijn? Hoe ondersteunen we ouders in dit ingewikkelde gesprek vóór dit verstoord wordt door de constante piepjes van een infuuspomp?

Ondertussen gaan de piepjes hier gewoon door. Ik praat met de dochter. In wakkere momenten delen we wat we besproken hebben met de moeder, om te controleren wat ze wil en of het allemaal klopt. Na 3 uur ga ik weg. Ik heb een to-do lijst waar je ‘U’ tegen zegt. To-do’s om nu direct te regelen om de kinderen op te vangen in deze moeilijke tijd. En to-do’s om zaken te regelen voor een toekomst zonder hun krachtige moeder. Ik hoop dat we zaken nog op orde kunnen krijgen in de tijd die haar gegund is. Dat ze weet dat het goed komt met haar kinderen wanneer de tijd komt om hen los te laten.

Ik ben dankbaar dat ik zo dicht bij mag staan in deze moeilijke tijd. Dankbaar dat ik als cliëntondersteuner ook daadwerkelijk iets kan betekenen. Maar oh, wat had ik dit gesprek graag eerder gevoerd.