Het is maar hoe je er naar kijkt… - ClientondersteuningPLUS
Het is maar hoe je er naar kijkt…

Blog van: Peter van Wolferen

Toen ik vanochtend per ongeluk in een vloeiende beweging het dienblad van tafel zwiepte zei mijn huisgenoot: “Je wordt er wel steeds beter in”. Tja, het is maar hoe je er naar kijkt…

Dat dacht ik ook toen ik wat stukken las over het scoringspercentage van het CIZ. 98 % goed. Persoonlijk vind ik dat een Russische of Noord Koreaanse score maar dat terzijde.

De berekening

Overigens bleek dat het CIZ bij deze berekening er vooraf al een aantal dingen uit haalt. Als je die wel meetelt kom je ergens tussen de 70 en 80 % uit. Dat is nog steeds een hele mooie score zou ik zeggen. Zeker gezien de aantallen indicaties die jaarlijks worden afgegeven en deels zeer complexe gevallen. Tel daar een hoge werkdruk bij en mensen die op veel verschillende gebieden medische kennis moeten hebben, indicaties moeten stellen zonder de cliënt te zien en spreken. Ik benijd ze niet.

Probleem is natuurlijk die 20 tot 30 % die nu van tafel gezwiept is. Want dat zijn mensen die of onterecht geen indicatie hebben gekregen of de verkeerde (of ten onrechte wel, dat is financieel een probleem maar voor de aanvragers zelf meestal minder nadelig). 

Waarom?

En die groep, die ten onrechte geen indicatie krijgt, daar heb ik soms mee te maken. Mensen die lang wachten, steeds opnieuw stukken op moeten sturen, in onzekerheid zitten en geen of te weinig zorg krijgen. Schrijnend om te zien en af en toe een organisatie waar niet doorheen te komen is. Als een organisatie dat durft te melden dan vind ik dat lef hebben. Ja, we doen ons best, er gaat veel goed en soms gaat het mis (maar dan pakken we het vervolgens weer op).

Vooraf onderdelen uit een beoordeling halen waarvan je weet dat ze negatief zijn om vervolgens te melden dat je uitmuntend werk levert vind ik een zwaktebod. Het is niet geloofwaardig en voor je het weet heb je stukken in de krant staan of erger. Waarom doet een organisatie dat? Klopt in dit geval de stelling: “PR is gebakken lucht” of zitten er andere belangen achter zoals ten koste van alles willen bewijzen dat een instantie goed werk levert? Terwijl je nu de publieke opinie tegen je krijgt.

Overigens viel de rommel thuis best mee. Als ik de bordjes, kopjes, suikerpot, kaas en pot sesampasta niet meereken is vanochtend eigenlijk alleen het pak hagelslag gevallen. En dat zat dicht.

Ik ga eens kijken of anderen mee kunnen gaan in deze denkwijze?