Ris Keizer-Boland is sinds juni vorig jaar cliëntondersteuner bij ClientondersteuningPLUS en ontving een prachtig compliment van een cliënt: “Bedankt voor je fantastische hulp!”. Er hoorde zelfs nog een cadeautje bij, maar het bedankje raakte haar het meest. Want oprechte complimenten ontvangen doet wat met je in het vak van cliëntondersteuning.

En dat zeggen we niet om zielig te doen. Wel om aandacht te vragen voor verbinding onderling. Tussen cliëntondersteuners, cliënten (of naasten) en andere zorgprofessionals. Ook als jij als zorgprofessional niet vaak een ‘dankjewel’ hoort: het maakt jouw werk niet minder goed, je doet het geweldig, iedere keer weer.

Orde in de chaos aanbrengen

Ris: “Vooropgesteld: ik doe echt prachtig werk. Ik werk aan veel complexe vraagstukken van cliënten die specialistische zorg nodig hebben. Dit zijn mensen die tegen muren aanlopen of gewoonweg niet meer weten hoe ze hun hoofd boven water moeten houden. Hoe ze in de basis gewoon kunnen leven. Ik help ze met orde in de chaos aanbrengen. Zodat ze weer keuzes kunnen maken. Iets wat ze anders niet weloverwogen kunnen doen.

Je staat in de vuurlinie

Dat ik een positief verschil kan maken in iemands leven is het mooiste wat ik kan doen. Mensen kunnen soms echt weer starten met leven na een jaar hard knokken. Maar: je staat wel in de vuurlinie. Als schakel tussen cliënt en zorginstanties vang je regelmatig de klappen op. Voor veel cliëntondersteuners is het al een compliment als de cliënt (of naaste) rustig is gebleven tijdens het gesprek en er geen al te harde woorden zijn gevallen. En ik snap het. Echt. Als je ouder bent van een kind dat zorg nodig heeft en je hebt het gevoel dat de hele wereld tegen je is, dan is het soms lastig om menselijk te blijven. Je wordt er hard van. Je hebt al zoveel op je bordje liggen als je kind veel zorg nodig heeft. En dan komen ook nog die regeltjes, wetten en moeilijke bereikbare zorgaanbieders erbij. Je bent op, maar blijft een tijger voor de belangen van je kind

Laten we elkaars spiegel zijn

Het is een mooi én moeilijk vak. Er is veel strijd, er zijn dikke muren en soms te hoge verwachtingen. Soms lukt het ook gewoon niet om iets voor elkaar te krijgen. Dan moet je accepteren dat je je best hebt gedaan en het proberen los te laten, zonder op te geven. Dat lukt makkelijker als je collega’s of andere zorgprofessionals om je heen hebt die jou zien. Die even bellen om te zeggen: “Jeetje, wat was dat heftig, maar wat heb je het goed gedaan.” Die positieve feedback maakt dat je het werk kunt blijven doen. Ik verwacht niet dat iedere cliënt met cadeautjes en lieve berichtjes komt, want het is gewoon veel voor ze. Als ik weet dat ik alles eraan gedaan heb en de belangen van de cliënt altijd voorop heb gesteld dan is het goed. Laten we als collega’s elkaars spiegel zijn. Wij weten van elkaar hoe het is. Wat we meemaken en wat dat met je doet. Laten we als collega’s echt naar elkaar blijven kijken. Ik ontving laatst een appje: “Heeft iemand vandaag al gezegd hoe geweldig je bent?”. Dát gevoel geven aan elkaar maakt ons beter. In ons vak en als mens.

Dikke kus

Ik heb het geluk dat ik in een sterk team zit. Waar we elkaar zien en waar we voor elkaar klaarstaan. Zelfs als ik daar nog niet om heb gevraagd. Niet alles wat de cliënt zegt is heilig, het is dan heel fijn als je kunt toetsen bij een collega of je gevoel ergens over klopt. Het werkt ontzettend motiverend als je van anderen hoort dat zij hetzelfde meemaken. En hoe ze daar vervolgens mee omgaan. We leren ontzettend veel van elkaar. Hoe mooi zou het zijn als we dan ook af en toe tegen elkaar zouden zeggen: “Bedankt voor je fantastische hulp in een ontzettend moeilijke tijd. Dikke kus daarvoor.” Een bijzonder bericht wat ik van een cliënt kreeg, want we hadden eigenlijk alleen ‘zakelijk’ contact. Maar dan toch die dikke kus die het zo menselijk maakt. Die duidelijk maakt hoe diep we soms gaan.

Nu wil ik dit compliment ook geven aan jou: “Bedankt voor je fantastische hulp.” En ik zou je willen vragen dit compliment door te geven aan iemand anders. Een collega, een zorgprofessional waarmee je veel contact hebt of iemand die dichterbij je staat. Slecht één zinnetje kan al zoveel doen. Het maakt ons meer mens. Iets wat we zo hard nodig hebben in de zorg.”