Als je getuige mag zijn van zo’n enorme metamorfose

Blog van Angela

Ik ben onderweg om kennis te maken met Gerda, zij is net ontslagen uit het ziekenhuis na het innemen van een overdosis medicijnen. Zij heeft de zorg voor haar ernstig meervoudige gehandicapte dochter Maartje van bijna 18 jaar. Verder heb ik weinig details gekregen, alleen dat het Zorgkantoor heeft gevraagd om cliëntondersteuning in dit gezin.

Als ik aanbel staat Gerda mij enigszins bedeesd aan te kijken. Ze weet niet goed wat ik kom doen. We maken kennis met elkaar, ik zeg rustig dat ik haar graag wil helpen en al snel zie ik een sprankje hoop in haar ogen ontstaan. Ze vertelt: ‘Er is de laatste tijd zoveel gebeurd, zowel persoonlijk als zakelijk, ik weet niet meer waar ik moet beginnen. Ik vertrouw mijn zorgverleners niet meer. Ze praten achter mijn rug, niemand durft iets te zeggen.’ Moedeloos laat Gerda zich in een stoel zakken, handen voor haar gezicht. Ik zie een stoere vrouw, die na jarenlange intensieve zorg, het zorgvuldig opgebouwde kaartenhuis ziet instorten.

Stap voor stap bouwen aan een betere situatie

Wat een berg is ze aan het beklimmen. Ik voel de strijd die ze al jaren aan het voeren is waardoor ze langzaam maar zeker in de overlevingsstand is beland. Waar zal ik beginnen als clientondersteuner? Wat is het belangrijkste op dit moment? Dit gaan we niet een, twee, drie tot een oplossing brengen. Ik moet ervoor waken dat ik er niet ingezogen wordt en rustig overwegen hoe we stap voor stap gaan bouwen aan een betere situatie.

Ik ga naast haar staan: ‘Wat helpt je het meest op dit moment?’ Gerda opent een enorme kast en ik zie vele mappen met informatie over Mieke en haar zorgverleners kriskras door elkaar liggen. “Vooral het organiseren van de intensieve zorg lukt gewoon niet meer.”  “Wie vertrouw je het meest?” vraag ik voorzichtig.‘Karin’, zegt ze aarzelend na enig nadenken. Ik bel Karin en zij blijkt een super gemotiveerde zorgverlener die bereid is de organisatie van de zorg op zich te nemen. Dat geeft al wat lucht!

Steeds dichterbij de top van de berg

Drie weken lang ga ik twee keer per week langs bij Gerda en stap voor stap ontrafelen we de brei en komen we steeds dichterbij de top van de berg. Dit gaat gepaard met emotionele momenten, moeilijke keuzes en beslissingen waarbij Gerda veel steun krijgt van haar kleine netwerk dat op dit moment uit twee personen bestaat die ze echt vertrouwt. Bijzonder is dat er ondanks alle sores ook ruimte is om te lachen met elkaar als er weer eens een zoveelste brief binnenkomt van de SVB met volgens Gerda bureaucratisch geleuter. Er worden diverse ingewikkelde knopen doorgehakt wat veel vraagt van Gerda. Uiteindelijk kiest Gerda voor het aanstellen van een professionele bewindvoerder, ze vindt het eng en spannend om dat stuk los te laten, het voelt zo dubbel voor haar. Samen gaan we in gesprek met verschillende zorgaanbieders en het zorgkantoor om een crisis plek voor Maartje te vinden. Uiteindelijk vinden we een geschikte woonplek voor Maartje.

Anderhalf jaar later..

Anderhalf jaar later kom ik Gerda ineens tegen. Zij heeft een metamorfose ondergaan, ze straalt en bruist van de energie. Het anders omarmen van haar dochter heeft haar naast alle emoties ook een nieuw leven gebracht. En dat staat haar goed. Ik word hier helemaal blij van. Dit is precies waarom ik zo hou van mijn werk als cliëntondersteuner.